Czy to.....-7

 Ranek zaczął się dość późno - no ale gdy się gada  długo w noc, poranne wstawanie  nie wychodzi. Przed śniadaniem Bogdan z Wojtkiem postanowili przespacerować się po osiedlu, bo jak stwierdził  Bogdan, w Polsce on stanowczo zbyt dużo je. No i się Werze "podłożył"-  a zmusza cię ktoś byś jadł za dużo?- spytała z wyraźną troską w głosie. No nie - chyba mi za bardzo tu wszystko smakuje - i wszyscy wybuchnęli śmiechem. Panowie obeszli szybkim marszem całe osiedle a Werka i Ela spisywały w tym czasie co Ela musi zabrać ze sobą z domu. Ela była wyraźnie zdenerwowana a poza tym obie wiedziały, że odległość pomiędzy Warszawą a Sztokholmem jest jednak sporo większa niż pomiędzy dwoma krańcami Warszawy. 

Ela nieco popłakiwała, ale jednocześnie nie wyobrażała sobie już powrotu do Jaśka. Była zaskoczona witalnością Bogdana i jednocześnie zachwycona jego troskliwością i tym wszystkim, czego nigdy nie doświadczyła z Jaśkiem. Opowiedziała też Weronice dlaczego nie doszło do ich  ślubu i że Bogdan  nadal czuje się winny nie tylko wobec  niej, uważa też,  że z jego powodu rodzice  zbyt wcześnie umarli. Opowiedziała też dokładnie o ich parodniowym pobycie  w Ciechocinku i umówiły się, że następnym razem pojadą do Ciechocinka w dwie pary, nie na tydzień ale  na cztery tygodnie. Popatrz Wera - miałaś chyba jakieś  jasnowidzenie, gdy mi doradziłaś bym sprzedała te  akcje i założyła sobie konto nie mówiąc o nim nic Jaśkowi. Te akcje w niedługi czas potem bardzo straciły na wartości a ja na szczęście zdążyłam je wcześniej sprzedać i złotówki zamienić na euro. 

Eluniu, będzie mi ciebie bardzo brakowało- stwierdziła Wera i pamiętaj - miej oczy szeroko otwarte, każdy nałóg z młodości może wrócić na starość. Mnie wróciła na starość podejrzliwość i brak  zaufania, ale to mało szkodliwe wariactwo, myślę, że znacznie niebezpieczniejsza jest zbytnia ufność. Wytłumacz Bogusiowi po drodze skąd to się we mnie wzięło. A on jest na tyle bystry facet, że bez trudu to pojmie. Ale się biedak przeraził gdy mu rękę wsadziłam pod koszulę! Aż mi się śmiać zachciało. Elżbieta spoważniała - nie śmiej się, ty masz niesamowity dotyk, gdy mnie masujesz to normalnie prąd mnie zawsze przechodzi. Może i on tak to odebrał, muszę się go wypytać. Miał rację ten  rehabilitant, u którego kiedyś byłaś. 

I wiesz, twój Wojtek ma rację, zrobimy tak jak on to zaplanował. I tak na wszelki wypadek pojedziemy tak, by być tam około  pierwszej - jak dobrze pójdzie to on będzie na spacerze- to jego stała godzina. Ja się najlepiej wcale nie będę do Jaśka odzywać, bo po co? Ostatnio wciąż się kłóciliśmy, niemal o wszystko. Więc czas z tego wyjść.  I lepiej będzie gdy Bogdan zostanie w samochodzie. Też tak myślę- stwierdziła Weronika- bo gdy Jaś wpadnie w rezonans to będziemy się musieli wszyscy szybko stamtąd ewakuować, aż szkoda, że to mieszkanie nie jest na parterze. Więc tak na wszelki wypadek zacznij od zabrania dokumentów, w drugiej kolejności zajmij się biżuterią  a ciuchy? Jedziecie wszak samochodem, możesz się jeszcze obkupić po drodze w Polsce. O rany, to jest genialny pomysł - stwierdziła Wera. Tym bardziej, że Bogdan chyba jeszcze nie zabookował nas na prom, zrobi to dopiero gdy zabiorę swe rzeczy. Zapewne pobędziemy kilka dni w Gdyni. 

Mam genialny pomysł- stwierdziła Elżbieta- jedźcie z nami do Gdyni. Możemy się zwalić Basi Lucjanowej na głowę! Okazja  niebywała. Ela - ale omów to wpierw sam na sam z Bogdanem, dobrze? Bo może on wcale nie marzy ani o naszym ani o Basi towarzystwie a głupio by mu było zaprotestować gdy rzucisz taką propozycję przy nas. Uświadom sobie, że Bogdan  to nie Jasiek, to myślący facet. Poza tym osobiście wolałabym nocować w hotelu niż u Baśki- tam jest dwoje dzieci i bez nas Baśka ma furę roboty. Dobrze, masz rację, tak zrobię. Ale namówisz Wojtka, jeśli Bogdan się zgodzi  byśmy jechali w dwa samochody? No jasne, że namówię.

Ela, a wytłumaczyłaś Bogdanowi jak się śpi po cygańsku? No pewnie, był zachwycony, więc mu obiecałam, że gdy zrzucę kilka kilogramów to zawsze będziemy tak sypiać. Przynajmniej część nocy. A najwięcej go ubawiło to, że my tak naprawdę nie znamy żadnej Cyganki lub Cygana. Ale pomysł uważa za świetny. A wiesz, że on zaprosił pana Józefa by przyleciał lub przypłynął do nas do Sztokholmu?  Wiesz, on ma tak jak wy dwie sypialnie, ale mieszkanie  ma 70 metrów a nie nieco ponad 50 jak to. 

O Boże, jęknęła Wera - 70 metrów do sprzątania - nie wyrobiłabym już. Już tu muszę mieć kobietę do sprzątania, przychodzi raz w tygodniu. Od samego patrzenia jak ona sprząta jestem zmordowana i wszystko mnie boli. A dokładna w tym wszystkim aż do bólu. Przedtem sprzątała za stawkę godzinową, potem jej wytłumaczyłam, żeby mi powiedziała ile jej zdaniem jest warte to sprzątanie i płacę 80 zł za każdym razem. I zawsze robię jej przerwę i pijemy razem kawę , jemy coś do kawy i gadamy. Jak znam życie to tam też na pewno znajdziesz kogoś do sprzątania i zapewne będzie to ktoś z językiem polskim. Mąż jednej z moich sąsiadek już kilka miesięcy jest w Szwecji, pracuje w firmie, która  wieczorami i nocą sprząta biura. I bardzo sobie tę pracę chwali. A jak zjeżdża do Polski to stwierdza, że tu nikt nie potrafi porządnie sprzątać, czym denerwuje swą żonę.

Gdy zajechali na osiedle gdzie mieszkała Elżbieta było chyba piętnaście minut po pierwszej. Bogdan zaparkował pod innym blokiem, wśród innych, czarnych samochodów, by nie rzucać się w oczy. Łyso -blond głowę osłonił czarną czapką z daszkiem czym rozbawił dziewczyny, ale postarały się zachować powagę. Podeszli do bloku, w którym było mieszkanie Eli, wjechali  windą na trzecie piętro i Ela otworzyła drzwi wejściowe swoim kluczem. Jasia nie było w domu. Szybko  zaczęły od zabrania dokumentów, które Weronika włożyła do swej przepastnej torby, w której, jak złośliwie mawiał Wojtek mogłaby i prosię pieczone wynieść z weselnego przyjęcia. Wojtek zamknął przezornie drzwi wejściowe na zasuwkę, by nic nie naprowadziło Jasia zbyt wcześnie na to, że ktoś jest w domu. Weronika i Ela spiesznie wrzucały do dwóch walizek tylko najpotrzebniejsze  ciuchy, Ela zgarnęła w całości swoje pudełko z biżuterią, zabrała kilka pamiątkowych dla niej bibelotów. Do kubka, w którym tkwiła Jasiowa szczotka  do zębów  wsadziła kartkę z informacja o tym, że go opuszcza i zakłada sprawę rozwodową. I tak jak planowała wrzuciła tam ślubną obrączkę. Cała operacja zajęła im równe 20 minut. W ostatniej chwili Ela dorzuciła do walizki album ze zdjęciami rodzinnymi. Na wszelki wypadek schodzili schodami, bo Ela wiedziała, że jej mąż zawsze korzysta z windy gdy udaje się w górę a schodami gdy schodzi. Wychodząc z budynku rozejrzeli się i niemal biegiem dopadli do samochodu, w którym Bogdan nerwowo bębnił palcami w kierownicę. Na wszelki wypadek Wojtek i Ela na tylnym siedzeniu skulili się, Weronika obok Bogdana zsunęła się na fotelu najniżej jak mogła. Gdy wyjechali z uliczki pod blokami wszyscy głęboko odetchnęli. Nic nie mówiąc dotarli  do  domu Wojtków. Nim wysiedli z samochodu na wszelki wypadek się rozejrzeli czy aby nie widać tu gdzieś samochodu Jasia. W  mieszkaniu Ela wpierw sprawdziła, czy ma wszystkie dokumenty, paszport przełożyła do swojej torebki. 

Bogdan natychmiast rozpoczął urzędowanie przy telefonie. Zaczął od....kupna samochodu od kuzyna. Umówili się, że kupi ten okazowy egzemplarz, którym aktualnie jeździ a wszystkie  formalności załatwi kuzyn. Na wszelki wypadek miejsce na promie  będzie rezerwował na następny tydzień,  a tego dnia wieczorem zjedzie do kuzyna z Elą i resztę omówią na miejscu. Wojtek podłączył do sieci nowy aparat telefoniczny, którego nie lubił, ale który pokazywał numer osoby telefonującej, o ile była ona wpisana w telefoniczną książkę numerów. Klnąc niczym szewc wprowadzał numery telefonów kuzyna Bogdana  i sztokholmski domowy numer Bogdana oraz jego komórki, numer do pracy, oraz numer Jasia i kilka innych, które podsunęła mu w międzyczasie Weronika. W końcu wcisnął aparat Weronice w rękę mówiąc - za nerwowy jestem, ty to zrób. 

Ustalili, że gdy zatelefonuje Jaś to oczywiście będą wielce zdziwieni, nie mniej na wszelki wypadek Bogdan i Ela już do końca pobytu będą mieszkać w podwarszawskim domu kuzyna. Oczywiście  zapisali sobie adres i obiecali że do nich przyjadą następnego dnia. Tak będzie bezpieczniej, bo przecież Jasiowi może wpaść do głowy by do nich przyjechać a trudno na 53 metrach kwadratowych ukryć dwie dodatkowe osoby. W godzinę później Bogdan i Ela pojechali pod Warszawę. Wstępnie byli umówieni na następny dzień koło południa, bo Ela chciała kupić sobie kilka ciuszków.

Weronika odetchnęła gdy za nimi zamknęły się drzwi. Nie lubiła Jasia, to prawda, był strasznym głąbem, ale ona nie wyszłaby za mąż za faceta tylko na zasadzie na "bezrybiu i rak ryba". Nim Ela wzięła z nim ślub kilka razy wskazywała Eli "niedobory" Jasia. Ale Elżbieta tłumaczyła jej, że z czasem Jaś się "wyrobi", zapewne będzie się starał podciągnąć do koleżanek i kolegów Eli. Zgodnie z przewidywaniem Weroniki Jaś nie mądrzał i Weronika starała się widywać tylko z Elą. Mężowi Weroniki   poziom intelektualny Jasia mało przeszkadzał, głównie grali  razem w siatkówkę a Jaś bez protestu słuchał "wykładów" Wojtka na tematy polityczne lub ekonomiczne. 

Poważniejszy rozdźwięk w związku Eli nastąpił, gdy okazało się po licznych badaniach, że plemniki Jasia nie mają szans by zapłodnić jakiekolwiek jajeczka. W  grę wchodziło tylko zapłodnienie in vitro, które było dostępne w Polsce już od 1987 roku. Ale Jaś, gdy dowiedział się , że trudno będzie znaleźć wśród jego plemników zdolne do zapłodnienia - obraził się i stwierdził, że to jedno wielkie kłamstwo,bo przed Elą miał kilka kobiet i na pewno były z tego jakieś ciąże, tylko dziewczyny po prostu je usuwały. A jeśli Ela zajdzie w ciążę to będzie dowód na to, że albo zdradziła go fizycznie z innym albo w klinice podadzą jakieś obce plemniki, a on "obcych bachorów nie będzie wychowywał".  I chociaż Ela miała pieniądze na taki zabieg zrezygnowała z niego. Potem okazało się że ona też nie najzdrowsza i przeszła operację wykluczającą ciążę. Wera namawiała ją, by wtedy wzięła rozwód, ale ona stwierdziła, że chyba wszyscy mężczyźni są dziwni i że już nie ma siły szukać faceta,  który chciałby być z kobietą, która nie może mieć dzieci. Weronika usiłowała ją skierować na  terapię,  ale Ela nie chciała poddać się żadnej terapii. No ale przecież nie mogła Eli na siłę zaprowadzić na  terapię. Macierzyństwo Weroniki na kilka miesięcy nieco poluzowało ich kontakty, ale nie zerwały przyjaźni.  Ela nawet poznawała jakichś panów,  Weronika  zapewniała jej alibi przed Jasiem, ale jakoś nie było chętnych na ślub z Elą. Do łóżka, bez zobowiązań- owszem sama frajda ale nie do stałego związku. Poza tym panów odpowiednich wiekiem a do tego wolnych to nie było.

Późnym wieczorem, niemal o północy zadzwonił Jaś. Odebrał Wojtek, bo Weronika właśnie była w łazience i niemal goła wyszła do przedpokoju, by posłuchać rozmowy, którą Wojtek  przytomnie przełączył na tryb głośny. Jaś wpierw zapytał, czy Ela jest u nich- gdy Wojtek zaprzeczył to usłyszeli- to gdzie w takim razie ta kurwa jest? Wojtek beznamiętnym głosem powiedział- nie wiem, ale o co ci chodzi, nie rozumiem. No pytam się, gdzie jest Elka. A skąd ja mam wiedzieć? - Wojtek "rżnął głupa". U nas jej nie ma, przecież ci zostawiła kartkę, że wyjechała na wczasy w Bory Tucholskie. To przedtem, a teraz znalazłem drugą kartkę, że odchodzi i że chce rozwodu. Talent aktorski Wojtka sięgnął niemal zenitu - co ty powiesz? Chce rozwodu? No to przynajmniej wiesz, że nic się jej nie stało, bo skoro chce rozwodu to przecież znaczy że żyje i że spotkacie się w sądzie. A co ci napisała? Że chce rozwodu, że zostawia mi mieszkanie i samochód i o żadne alimenty nie wystąpi. Pisze kretynka tak, jakbyśmy mieli jakieś dzieci. Jasiek, alimenty sąd przyznaje nie tylko na dzieci, ale też na współmałżonka, gdy ten  ma problemy materialne bo nie może pracować czy coś w tym rodzaju i nie ma  środków na swe utrzymanie. Pociesz się, że pierwsza rozprawa jest zawsze ugodowa, ma za zadanie pogodzenie stron. Jesteś tego pewien?- tak, zawsze tak jest. Jaś chwilę milczał- a Wojtek dalej prowadził "wykład"- tylko nie wyrzuć tej kartki, pokażesz ją w  sądzie. Ale Jaś już o czym innym myślał - ona pewnie jest u którejś z koleżanek, bo wcale swoich rzeczy nie zabrała. No i dlatego pomyślałem, że jest u  was. U nas jej nie ma, możesz przyjechać i sam sprawdzić. To mówisz, żeby zostawić tę jej kartkę? tak, zostaw. No to fajnie- stwierdził Jasio. A a ja cię nie obudziłem przypadkiem? nie- ale zaraz idę spać, uspokoił Jasia Wojtek.  

Weronika podeszła do Wojtka - nie wiedziałam, że tak pięknie potrafisz kłamać. Muszę zacząć uważać i bystro kojarzyć fakty. Żal mi ich oboje- stwierdziła po chwili. Popatrz- wszystko przez to, że raz Bogdan zabawił się w kasynie i wszystko przegrał. A jego rodzice wstydzili się to ujawnić. Wojtek popatrzył na nią - błąd w rozumowaniu - to wszystko przez to, że żyliśmy w nienormalnym kraju, że byle jaka praca za granicą była niesamowitą atrakcją. Gdyby nie to, to Bogdan nie pojechałby za granicę tylko siedział na tyłku w Polsce i studiował jak  należy. Raz w tygodniu grałby na swym  saksofonie i z trudem oganiał się od panienek.

                                                                                c.d.n

Czy to ...-6

Ciechocinek spodobał się Bogdanowi. Rzeczywiście było tu sporo bardzo ładnych zakątków, wiele ładnych domów. Co prawda było coraz mniej starej, zabytkowej, drewnianej zabudowy. Pospacerowali po Parku Zdrojowym i Parku Sosnowym, odwiedzili Tężnie,  Grotę  Solankową, Pijalnię  Wód. 

I chociaż Ela ogromnie  lubiła Ciechocinek bez trudu zgodziła się z Bogdanem, że jak na pobyt po ślubie nie jest to zbyt atrakcyjne miejsce. Usiłowała się dopytać jakie  Bogdan ma  plany na podróż poślubną, ale Bogdan wyjaśnił jej, że wszystko będzie zależało od tego, kiedy ten ślub będzie. Miejsce, które mu w pierwszej chwili przyszło na myśl nie leży w Europie ale pobyt tam jest najmniej uciążliwy a wręcz miły od maja do października. A byłeś tam? - nie , ale chciałbym tam być z tobą, choć to jest dość daleko. 

Ale nie da się ukryć, że jest jeszcze w Europie sporo pięknych miejsc do odwiedzenia, a on nawet całej Szwecji nie zwiedził. Gdy skończy ten kontrakt to chciałby zamieszkać z Elą w  Południowej Skanii. Może kupią tam dom  całoroczny dla siebie i w tej samej miejscowości nieduży dom letniskowy by go wynajmować turystom. Nadbałtyckie plaże w Skanii są prześliczne i nie są tak tragicznie zatłoczone jak te polskie. A jego kolega namawia go by zamieszkać w Danii, na Bornholmie. Ale to wszystko na razie melodia przyszłości, przed nimi rozwód Eli. I jego marzeniem jest by ta sprawa jak najmniej poraniła Elę. On osobiście wie, z doświadczeń swych znajomych, że to zawsze jest ciężkie przeżycie, zwłaszcza gdy wcześniej nie ma z obu stron chęci rozwiązania związku.

Po obiedzie  Ela zatelefonowała do Weroniki i powiedziała jej "otwartym tekstem", że jest z Bogdanem, że dokonała wyboru i chce się rozejść z Jasiem a wziąć ślub z Bogdanem. I planuje wyjazd "od zaraz" bo Bogdan nie chce bez niej wyjechać do Szwecji, bo już raz bez niej wyjechał i nie wyszło to ani Eli  ani jemu na dobre. I czy ona wraz z nim mogą w sobotę przyjechać wpierw do Weroniki i jej męża by się zastanowić jak to wszystko przeprowadzić stosunkowo małym nakładem nerwów. W pewnej chwili Bogdan zabrał Eli na moment słuchawkę i powiedział- witam panią, przysięgam, że będę ubrany i zapięty pod szyję,  na co w odpowiedzi usłyszał - to w nagrodę oddam panu kartę z aparatu, jeżeli Ela się na to zgodzi. To przyjedźcie do nas na obiad, tak około godziny szesnastej. A czy jest coś czego pan nie je? Pytam poważnie, bo teraz coraz więcej alergików chodzi po świecie, niektórzy to nawet na jabłka miewają alergię. Nie, nie mam żadnej alergii, przysięgam. To jeszcze oddam głos Eli, bo mi zabiera słuchawkę. 

Z dalszej rozmowy Ela się dowiedziała, że Weronika wmówiła Jaśkowi, że Ela pojechała  do....ośrodka w Tleniu. Boże, jęknęła Ela, ty to byś nawet w umarłego wmówiła, że nadal żyje. Skąd ci Tleń wpadł do głowy? Bo wiem, że on  nie wie gdzie to jest a on za Chiny Ludowe nie sprawdzi na mapie jak tam dojechać, bo to ty zawsze robiłaś za pilota w trasie- wyjaśniła Weronika. On przecież nawet po Warszawie błądzi.

Po skończonej rozmowie Ela powiedziała do Bogdana - tylko się nie zakochaj czasem w mojej przyjaciółce - gdybyś ją znał  wtedy, gdy byłyśmy młode, to nawet byś na mnie nie spojrzał - była śliczna a na dodatek cholernie mądra. I chyba bardzo trzeźwa?- ni to stwierdził ni to spytał Bogdan. Bo sądząc po głosie i sposobie wyrażania się na taką mi wygląda. Fakt, dobrze to rozgryzłeś - stwierdziła Ela - nie roztkliwia się z byle powodu i  z natury mało komu wierzy. I jest do bólu szczera i na dodatek konsekwentna. No i znacznie lepiej wybrała sobie męża niż ja. A była młodsza ode mnie gdy wychodziła za mąż. Pobrali się cztery lata wcześniej niż ja z Jaśkiem. Naprawdę?- wyraźnie zdziwił się Bogdan. Taki trwały związek to rzadko spotykane zjawisko w naszych czasach. Podziwiam, naprawdę.  Jeśli oboje są tacy fajni, to może się będziemy w czwórkę przyjaźnić. Fajnie jest mieć dobrych przyjaciół.

Na masaż wpierw poszła Ela, po niej była kolej Bogdana. Pan Józef  poinformował Elę, że dla obojga przygotuje ziółka, ale to będą różne mieszanki, więc na dzbanku oprócz nr pokoju jej mieszanka  będzie podpisana jej imieniem, "mieszanka pani partnera będzie  tylko z numerem pokoju". Zdaniem Eli Bogdan szalenie długo nie wracał z tego masażu. Gdy wreszcie wrócił zaległ jak nieżywy na łóżku i stwierdził - pan Józef kazał mi poleżeć  bez ruchu przez pół godziny. Potem mam wziąć od niego jakieś błotko, zmoczyć się pod prysznicem i calutki starannie się tym czymś natrzeć, potem długo i porządnie to spłukać, tak by nic nie zostało na skórze. Plecy też mam całe tym natrzeć, co  bardzo mnie cieszy, bo o to poproszę ciebie. A jak się już opłuczę i starannie osuszę to mam wypić pierwszą porcję ziółek i zrobić to co mi do głowy wpadnie. Zapytałem co to ma być, na to powiedział - " toż ja w pana głowie nie siedzę, zrobi pan to co panu  pierwsze wpadnie do głowy". Przyznasz, że to nieco dziwne. Cały pan Józef - stwierdziła  Ela- ale ja mu wierzę - na masażu i ziółkach to zna się jak mało kto. Nie powiem by te jego ziółka były powalająco smaczne, ale dają się wypić a na dodatek są skuteczne. A twój mąż też korzystał z usług pana Józefa? Ela zaprzeczyła - on był w Ciechocinku może ze trzy razy a tu nigdy nie mieszkał, bo gdy był to ja mieszkałam w sanatorium  i on mieszkał w domu, który był blisko sanatorium. A tu zawsze przyjeżdżałam sama, on tylko po mnie przyjeżdżał o ile aktualnie  nie byliśmy skłóceni. Nigdy nie byłam tu razem z nim.

Po półgodzinnym poleżeniu Bogdan narzucił bluzę  i pomaszerował po swoje "błotko", które Ela uznała  za jakąś mieszankę solanki z siarką. Podzielili owe "błotko" na dwie porcje, jedną Ela wmasowywała z wielką przyjemnością na całej tylnej powierzchni ciała Bogdana jako że ciało Bogdana było miłe w dotyku, jędrne i gładziutkie, drugą porcją Bogdan pokrywał swą przednią powierzchnię. Spłukiwanie też wymagało stałego dotyku, od samego strumienia  wody błotko nie chciało zejść. Wytarty do sucha Bogdan, otulony frotowym  szlafrokiem zasiadł do wypicia ziółek. Oczywiście pić też miał wg instrukcji, pomału, małymi łykami. Siedzieli naprzeciw siebie sącząc swoje ziółka, uśmiechając się do siebie, mówiąc mnóstwo słów będących wyrazem miłości, wzajemnego uznania, snując wspólne marzenia. Gdy opróżnili swoje filiżanki, niczym w transie dotarli zgodnie do swego łóżka i bardzo mocno w siebie wtuleni, po kilkunastu czułych słowach ........zasnęli. Po dwóch godzinach  obudzili się pełni werwy i bardzo siebie spragnieni. Masaż, błotko, ziółka i sen  sprawiły, że skala doznań przekroczyła ich dotychczasowe doświadczenia w tej materii - zapewniali się wzajemnie, że jeszcze nigdy z nikim czegoś takiego nie  doświadczyli - było to cudowne, porywające i zarazem kojące. Eli już nie przerażała sprawa rozwodu, była zdecydowana zawalczyć o swoje szczęście. Podobnie myślał Bogdan.

Pan Józef miał chyba wielką słabość do Elżbiety, bo gdy była już na ostatnim masażu wręczył jej kilka torebek ziół z przepisami kiedy i na co ma te ziółka zaparzyć i życzył jej by było jej dobrze z Bogdanem, bo, jak powiedział -" mam nieodparte  wrażenie, że będziecie ze sobą przeogromnie szczęśliwi  i przyjeżdżajcie państwo do nas choć raz w roku.  

Oczywiście w drodze do Warszawy Elżbieta powiedziała o tym  Bogdanowi. Wiesz, dla mnie pan Józef to niemal czarodziej -stwierdził Bogdan - i z całą pewnością będziemy do niego przyjeżdżać.  I pozwoliłem sobie, bez twojej zgody zaprosić go do nas na dwa tygodnie - w końcu  mamy dwie  sypialnie, a jestem dziwnie pewien, że  bardzo długo wystarczy dla nas jedna. Oczywiście termin uzgodnimy telefonicznie.

Po drodze kupili od  sadownika   dwie skrzynki jabłek - dla Weroniki i dla kuzyna Bogdana. Starannie omijali temat zbliżającego się spotkania z ponurą rzeczywistością, czyli z Jankiem.  Ela w pewnej chwili powiedziała - najchętniej to bym  weszła do mieszkania gdy go nie będzie, spakowała swoje rzeczy osobiste w dwie lub 3 walizki, zabrała swoją biżuterię i zostawiła mu kartkę, że nigdy już nie wrócę. Jest to tylko kwestia wywabienia go na dwie  godziny z domu. A rozwód przeprowadzi się na odległość. Tym sposobem uniknę ewentualnej awantury. Wiem, to tchórzostwo, ale tylko ja wiem na co go stać gdy coś idzie  nie po jego myśli. Jesteś  pewny, że on  nie wie, gdzie mieszka  ten twój kuzyn? Tak, tego to jestem pewny- on nawet nie wie, że mam tu jakiegoś kuzyna. Poczekaj kochanie, dojedziemy do twoich przyjaciół i uruchomimy po obiedzie  burzę mózgów.

Do domu Weroniki dojechali niewiele przed czwartą. Przyjaciółki wyściskały się serdecznie,  Weronika odpięła Bogdanowi dwa górne guziki koszuli i zaraz opowiedziała jaka była jej teoria tego tatuażu, co i Bogdana i Elę szalenie rozbawiło. Bogdan twierdził, że nie zostaje nic innego niż opatentowanie takiej gry. A potem wytłumaczył  Weronice, że to nie był prawdziwy tatuaż i już zaczyna pomału znikać. A tatuaż ma tylko na ramionach w ramach ukrycia brzydkich blizn.

Przy kawie i domowym cieście Ela powiedziała -wymyśliłam po drodze plan, który byłby dla mnie osobiście  najwygodniejszy- trzeba wymyślić sposób wyciągnięcia Jaśka z domu na minimum dwie godziny. W tym czasie ja spakuję swoje rzeczy osobiste, łącznie z dokumentami i biżuterią a w łazience, w jego kubku ze szczotką do zębów zostawię mu kartkę, że się wyprowadziłam od niego bo mam go całkiem dość i niech oczekuje pozwu rozwodowego. I że niczego od niego nie potrzebuję. Dobrze, że kiedyś sobie założyłam oddzielne konto, o którym on nie wie i mam na nim pieniądze ze sprzedanych akcji firmy, w której kiedyś pracowałam. I wrzucę do kubka moją obrączkę. I tak jej nie nosiłam. To teraz wymyślcie jak go na minimum dwie godziny wyciągnąć z domu dostatecznie daleko, żebym zdążyła wszystko co potrzebuję zabrać. 

Pomogę ci się pakować - stwierdziła Weronika -ty będziesz gromadzić rzeczy a ja będę je pakować. Wtedy możemy  wziąć trzy walizki - w jednej będą dokumenty, biżuteria i co tam jeszcze będziesz chciała zabrać. Pamiętaj, że buty sporo miejsca zajmują i zimowe ciuchy. 

Zimowe ciuchy to kupimy dla niej w Szwecji - są lepsze niż te polskie, bardziej dostosowane do tamtejszych warunków - odezwał się Bogdan. W ogóle tzw. "ciuchy" nie są istotne, istotne by wzięła ze sobą wszystkie ważne dokumenty - paszport, dowód osobisty, dokumentację medyczną a z ubrania tyle, żeby  miała na pierwszy miesiąc.

Milczący dotychczas mąż Weroniki, Wojtek, powiedział - to nie ma  sensu. Elu - rozumiem,  nie kochasz Jaśka od dawna, co było zawsze widać, słychać i czuć a mimo tego z nim byłaś. Teraz za to płacisz. My, to znaczy Weronika i ja pojedziemy jutro z tobą do Jaśka - powiesz mu po prostu, że odchodzisz od niego, spakujesz to wszystko co ci jest potrzebne  i powiesz mu pięknie żegnaj i wyjdziemy. Jeżeli będziemy mieć szczęście i Jaśka nie będzie w domu to mu zostawisz kartkę i tę obrączkę, choć się domyślam, że nie była kupiona za jego własne pieniądze. Ale zwrócenie obrączki to dość czytelny gest. Kartkę przygotuj sobie już wcześniej. Oczywiście nie musisz mu mówić dokąd się wyprowadzasz, czy będziesz odtąd sama czy z kimś, wystarczy, że powiesz, że chcesz rozwodu. Możesz nadmienić, że zostawiasz mu mieszkanie i samochód. Nie sądzę by zaczął się awanturować przy nas, bo on się zawsze boi tego, co powie Wera, która nie dość, że ma wzrok bazyliszka to jeszcze mu  w życiu nie powiedziała miłego słowa, bo gdy kogoś nie lubi to nawet zwrot "dziękuję" w jej interpretacji brzmi jak  "zabiję" a "wszystkiego najlepszego" ma pejoratywne znaczenie. Ale ona taka właśnie jest, wielce wybiórcza.  Więc uważaj Bogdan - jeżeli skrzywdzisz Elżbietę  to Wera cię dosięgnie. Nawet na końcu świata.To wyjątkowo wierna przyjaciółka. Bogdan wyciągnął  swój paszport i podał Weronice, potem dowód osobisty - proszę, spiszcie wszystko, będzie mnie łatwiej znaleźć. Weronika przyniosła aparat i sfotografowała oba  dokumenty. To jeszcze podaj nam adres i telefon, żebyśmy do ciebie trafili gdy się wybierzemy do  Szwecji na urodziny Eli. Bogdan zapisał adres i telefon na  podanej mu kartce a potem odwrócił się do Wojtka - dobraliście  się z Werą. Dobrze mieć takich przyjaciół. Weronika przyniosła teraz kopertę , z której wyjęła  kartę z  aparatu Eli i dwie odbitki zdjęcia Bogdana z Jasiem i podała je Eli mówiąc - zrób coś z tym fantem. Ela podała jedną odbitkę Bogdanowi, drugą podarła. Potem rozpięła jeszcze dwa kolejne  guziki koszuli Bogdana i  powiedziała do Wery - dotknij, będziesz zaskoczona. Wera z uśmiechem pogłaskała dekolt Bogdana i powiedziała - rzeczywiście, zaskakujące. Bogdan stał osłupiały, wreszcie wydusił z siebie - o co chodzi? Wera odpowiedziała - masz zaskakująco jędrne i bardzo gładziutkie  ciało, nieadekwatne do tego co widać na zdjęciu. Litości dziewczyny - wy sobie wszystko mówicie i pokazujecie? Wszystkiego się niestety nie da - odpowiedziały śmiejąc się.

No a skoro już wszystko mamy dogadane to zostańcie dziś u nas na noc, tak będzie prościej i wygodniej- stwierdziła Weronika. Elunia, w którym pokoju chcecie  spać? W małżeńskim łożu czy na tapczanie, czyli mniej wygody a więcej bliskości?  Ela zaczęła się śmiać- najlepiej po cygańsku . Tym razem obaj panowie nie mogli się połapać  o co chodzi, a one nadal  zanosiły się od śmiechu. No ale one znały się i przyjaźniły od osiemnastego roku życia, czyli już 47 lat.

                                                                       c.d.n.