niedziela, 29 marca 2009

Baaaardzo nie lubię niedzieli

Zapewne większość z Was pamięta film pt. "Nie lubię poniedziałków".
A ja nie lubię niedziel i to chyba od wielu już lat. Dla mnie to taki
nijaki dzień. Chyba najmniej mi przeszkadzała niedziela, gdy byłam
dzieckiem. Wprawdzie zmuszano mnie, bym szła na 9 rano na mszę
"dla dzieci", na której i tak pełno było dzieci w wieku osiemdziesięciu
paru lat, które ksiądz prosił, by następnym razem przyszły na inną
godzinę, na bardziej stosowną do ich wieku mszę, ale można było to
wytrzymać. Potem następowała przyjemniejsza część dnia, czyli
wyprawa do któregoś z muzeum lub do Zachęty , albo na zwiedzanie
zabytków własnego miasta. W cieplejsze dni obowiązkowa wyprawa
w plener, ale to nie było dla mnie najmilszym zajęciem.
A w wiele lat pózniej do niedzieli dołączył drugi dzień wolny, sobota.
W tygodniu miałam dzień "uporzadkowany", podzielony na różne
czynności, w tym również na cenne godziny, gdy byłam sama w
domu i mogłam robić co mi się rzewnie podobało, nie odpowiadając
na pytania : po co, na co, dlaczego. Niestety te dwa dni wolne od
pracy pozbawiały mnie tego komfortu. Na domiar złego należało
jakoś zagospodarować te dwa dni, np. przenosząc się w plener.
Wtedy "odkryłam" jak marne okolice ma nasza stolica, jak brak
jest jakiejkolwiek infrastruktury umożliwiającej miłe spędzenie czasu.
Większość znajomych zakupiła "działki rekreacyjne" dziwiąc się, że
my nie chcemy działki. Ale ja naprawde nie lubię działki, grzebania
w ziemi, opędzania się od much, komarów i innych insektów i
przyjeżdżania ciągle w to samo miejsce. Wiem, wiem, marudna baba
ze mnie, ale w tym punkcie mamy z mężem te same odczucia.
No a obecnie -nie lubię już tylko niedzielnych poranków, gdy muszę
rano wyjść na spacer z psem. Moje zwierzątko nie należy do rannych
ptaszków i przeważnie wychodzę z nim około godziny 9 -tej. Staram
się nie bywać na trasie wiernych wychodzących z kościoła, bo
zawsze mnie coś zbulwersuje. Wydawałoby się, że udział w mszy
powinien w pewien sposób uszlachetnić jej uczestników, wznieść ich
myśli na nieco wyższy poziom, wzbudzić szlachetniejsze uczucia.
Właśnie dziś moje psisko zaciągnęlo mnie na trasę, którą idą grupy
wiernych. Pies stał jak wryty, węsząc zawzięcie, a obok mnie prze-
snuwały się grupki ludzi, wymieniając głośno przeróżne uwagi.
.."no wiesz, przecież oni mają już 3 dzieci, a ona znów jest w ciąży,
po co..."
..."nie rozumiem po co ludzie mają psy, nikomu to nie jest".....
..."zadzwoń do ciotki, co jej się wydaje, ja na forsie nie śpię, niech"...
..."no chodz prędzej, trzeba jechać do Arkadii (CH) podobno są
świetne buty skórzane, i zobaczymy co jeszcze...."
..."widziałaś tą M.? ale się zestroiła! ten jej berecik w kratkę, no,
ja bym tego nie włożyła nawet do stodoły. A jak fałszowała! a ta
G. to się szczerzyła wyraznie do tego faceta spod trójki, może ona
myśli, że młodo wygląda?....
Obejrzałam się dyskretnie, za mną w odległości 70 cm stały 3 panie,
"odstawione " odświętnie. Najwyrazniej na kogoś czekały.
..."a czemu ten pies taki smutny?nie powinna go pani trzymać na
smyczy, on przez to taki smutny"... -wydała werdykt.
..." no właśnie, pies powinien się wybiegać, a pani go męczy, pani
nie rozumie psiej natury..." dołączyła się druga..
Nie wyrobiłam - wzięłam psa na ręce i bez słowa ruszyłam w stronę
domu. Wyobrażam sobie, co o mnie potem mówiły, ale to mnie
mało wzrusza.
Już dawno zauważyłam pewną prawidłowość - większość wiernych
opuszczających kościół po mszy, ma takie pięknie zawzięte miny,
spojrzenie z gatunku "komu by dowalić" a strzępy dolatujących
rozmów też nie świadczą o miłości blizniego.
Naprawdę nie wiem, dlaczego tak się dzieje, ale może mnie się tylko
wydaje, że religia katolicka głosi miłość blizniego? Może od czasów
gdy chodziłam w dzieciństwie do kościoła coś się zmieniło, a ja tego
nie zauważyłam bo tam nie bywam?
anabell

18 komentarzy:

  1. Witaj, jest coś takiego jak stres z powodu dnia wolnego od pracy. Wiele osób go doświadcza. Ja w okresie zawodowym także. Teraz jednak lubię niedziele i pielęgnujemy z mężem takie swobodne leniuchowanie w tym dniu. A ta obłuda u wielu katolików jest przerażąjąca, ja osobiście znam bardzo gorliwych wyznawców, którzy mszy żadnej nie opuszczą, a w swoim stosunku do innych ludzi są tak złośliwi, zawzięci, niemiłosierni.... jeszcze mogłabym wymieniać, ale po co. I dlaczego tym księża się nie zajmują, zamiast tematami zastępczymi – jak in vitro itp.? Nola

    OdpowiedzUsuń
  2. Witaj Nolu,nie tylko ja zwiewam z drogi tym na wpółświętym wychodzącym z kościoła, zauważyłam,że robi tak większość posiadaczy psów.W którąś niedzielę znajoma do mnie mówi-oj, nie idzmy tą alejką, bo zaraz ci natchnieni miłosierdziem wyjdą i lepiej im nie wchodzić w drogę, bo i kopnąć psa potrafią.Nie zauważyłam,żeby księża lubili zwierzęta tzw. do towarzystwa. Krowa, koń, owca, to tak, bo to pożyteczne w ich mniemaniu zwierzę, ale pies "pokojowy' to nikomu niepotrzebne stworzenie- mleka ani mięsa, ani wełny z tego nie ma wszak.
    Miłego, :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Msza i uszlachetnienie? Przecież to dwa różne światy. Liczy się taca i mącenie ludziom w głowach. Miłość bliźniego to tak martwe określenie, że szkoda czasu żeby się nim zajmować. Osobiście niedzielę traktuję jako leniwy czas. Staram się robić to co mi wychodzi najlepiej, czyli nic.
    Gospo38

    OdpowiedzUsuń
  4. Cześć Gospo, wiem,ale byłoby miło, gdy ci ludzie tak pędzący na wyścigi do kościoła chociaż w 1/4 byli tacy, za jakich się mają.A propos taca-3 lata temu byłam na mszy żałobnej i byłam nieziemsko zaskoczona, bo w pewnej chwili jakiś pomagier w komeżce zaczął dreptać pomiędzy żałobnikami z tacą.Naród widać był zasobny, bo kładli minimum 20 zł, ci co chcieli błysnąć to nawet 50 lub 100, a ja -nul.Ani nie byłam z tej parafii, o ile mi było wiadomo to ceremonia była już z góry opłacona a ja byłam tam tylko dlatego,że zmarła była ciotka mego mężą , która właśnie ukończyła 100 lat kilka dni wcześniej.
    Komeżkowy postał chwilę przy mnie wymownie potrząsając tacą, popatrzyłam na niego jak na rozdeptaną żabe, więc się przesunął dalej.Pierwszy raz widziałam,żeby zbierano podczas mszy żałobnej.Dziwny ten kraj.

    OdpowiedzUsuń
  5. smoothoperator29 marca 2009 23:22

    Witaj Anabell,
    nie zaskoczę Cie pewnie tym, że i ja nie lubię niedziel. Zdecydowanie najlepsze są piątkowe popołudnia.
    Ale teraz Cię zaskoczę, a rzecz będzie się tyczyła tych zacytowanych przez Ciebie fragmentów rozmów. Otóż znam naród, no może nie naród, ale pisarzy (Kundera, Hrabal, a wcześniej Hasek), którzy własnie z takich pozornie zupełnie bezsensownych, niepotrzebnych, głupich i jak najbardziej plotkarskich klimatów stworzyli wcale ładną i interesującą literaturę. Dlatego będąc baaardzo zdystansowanym do tych plotkarskich upodobań moich rodaków zapełniajacych tłumnie niedzielne ulice miast i wiosek, widzę w owym zjawisku wielce interesujący temat literacki, tyle że potrzeba tu kogoś z dobrotliwym poczuciem humoru, w czym czescy pisarze nie znajdują godnych siebie nasladowców,
    pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  6. Witaj w klubie smooth!Nie zaskoczyłeś mnie,znam tę literaturę.Poza Czechami to "byli Jugosłowianie" potrafili robic świetne filmy, ukazujące bez żenady wszystkie "miłe" cechy swego narodu. Może nie zawsze było to dobroduszne spojrzenie, ale zawsze szczere.Powiedziałabym,że czasami do bólu.
    Miłego, :)

    OdpowiedzUsuń
  7. Przeciwnicy i wrogowie naszego kościoła okazują się częścią, elementem w niepojętym Bożym planie zbawienia człowieka. I mają w nim swoje pięć minut.Tak było już za życia Jezusa.Pozdrawiam serdecznie babcia-uleczka.blog.onet.pl

    OdpowiedzUsuń
  8. Anabell, no widzisz, może faktycznie lepiej gdzieś za miasto pojechać na niedzielę. Piesek by się wybiegał ;) i strzępów rozmów byś nie słyszała na "kościołowej trasie".
    A w myśl zasady "tam dobrze, gdzie nas nie ma", zawsze zazdroszczę Warszawiakom pięknych terenów rekreacyjnych w mieście i wokół miasta oraz tego, że w niedzielę jest co robić... A jednak się mylę...

    Pozdrawiam serdecznie :)

    alElla

    OdpowiedzUsuń
  9. Witaj Elu, rzecz w tym,że piesek juz nie bardzo z tym chorym serduchem może się wybiegać.Żylaków
    od stania niedługo dostanę. Okolice Warszawy naprawdę nie są ciekawe, poza tym w sobote i niedzielę są "dzikie tłumy". W Powsinie lawirujesz w lesie pomiędzy szalejącymi rowerami, psami i małymi dziećmi, w Konstancinie masz w parku 3 alejki na krzyż i tez tłumy, w Zalesiu jedyną rozrywka jest posiedzenie
    albo w tłoku przy basenie, albo na kocu w lesie, wśród kleszczy i zaskrońców i plątajacych się bez smyczy psów.Znów wiosna zapomniała dzis,że powinno byc ciepło i zmarzłam na spacerze.:(

    OdpowiedzUsuń
  10. Witaj Babciu-Uleczko, chyba nie za bardzo zrozumiałaś mój tekst, w kogo był wymierzony, co chciałam przekazać.
    Pozdrawiam, :)

    OdpowiedzUsuń
  11. Wygląda na to, że niedziela nam troszkę spowszedniała. Kiedyś tak wyczekiwana - zwłaszcza, gdy poprzedniego dnia było sześć lekcji - dostała do towarzystwa wolną sobotę i tak narodził się polski weekend. Z zieloną sztuczną trawką w centrum handlowym :-))
    Pozdrawiam - srebrzysta

    OdpowiedzUsuń
  12. Wiem Anabell, że Twój piesek już weteran i nie może biegać. Dałam tylko taki przykład. Raczej chodziło mi o to, by robić, co się lubi, właśnie w wolne dni, w tym w niedzielę. Po co nasłuchiwać o czym gadają ludzie, a co nam nie odpowiada. Ja np. wolę komary w parku, jak słuchanie podwórkowych plotkar, czy rozmów tych "zgorzkniałych" powracających z kościoła, o czym piszesz. W życiu nie słyszałam, co gadają i słyszeć nie chcę, skoro nie lubię.

    Tam w parku, nad rzeczką, czy w lesie - nawet te tłumy ludzi są w innym nastroju - uśmiechnięci, życzliwi, pogodni, bo z takim nastawieniem tam pojechali i poddają się niedzielnemu relaksowi.

    Ale równie dobrze może to być inna rozrywka, taka, którą się lubi. Choćby skrable z sąsiadami, czy kawka na Nowym Świecie. Cokolwiek. Po jasną cholercie iść na tę trasę nielubianą i słuchać, co zrzędy gadają ?

    Teraz to święto mam zawsze, ale kiedyś z utęsknieniem czekałam na każdy wolny dzień. Niedzieli nie lubiłam dopiero od późnego popołudnia, bo stresowała mnie myśl o tym, że kończy się wspaniały dzień.

    alElla

    OdpowiedzUsuń
  13. Witaj . Ja Twój Post wbrew pozorom jednak zrozumiałam .A odniosłam się do czasów z przed 2000 lat. bo w mentalności tego postu jest to samo myślenie jak tych elit z tamtych czasów. Też nie mogli pojąć dlaczego się zadawał z nierządnicami ,analfebetami i.t.p. Do kościoła chodzą prości ludzie a nie anioły .A ciekawam gdzie piesek kupki robi,i kto to sprząta. Trochę przekornie PARDON Uleczka

    OdpowiedzUsuń
  14. Witaj "przekorna" uleczko- zawsze po swoim psie sprzątam- mamy na szczęście na osiedlu pojemniki przeznaczone na psie odchody. A robi na trawniku. Niestety sprzątaja tylko ci, którzy mają małe psy (mój jest jamnikiem karłowym, szorstkowłosym) a ci, co mają psy wielkości cielaka, spokojnie pozostawiaja psie pamiątki na trawnikach. To właśnie te psy są "niemęczone" trzymaniem na smyczy:) Wiesz uleczko, to,że ktoś jest prosty nie zwalnia go z postępowania etycznego, a obgadywanie w złośliwy sposób bliznich nie jest etyczne.A tak naprawdę to akurat te trzy panie to były emerytowane nauczycielki
    z naszej osiedlowej szkoły, więc chyba nie takie "proste" kobiety.Znam je z widzenia, bo nawet jedna z nich przelotnie uczyła moją córkę.
    Pozdrawiam, :)

    OdpowiedzUsuń
  15. Witaj Srebrzysta, nienawidziłam weekendów od chwili przyjcia na świat dziecka do chwili jego usamodzielnienia.To były zawsze 2 najbardziej męczące dla mnie dni, chyba mieszkanie było za małe. Teraz to tak jak piszę- tylko te poranne niedzielne spacery, reszta to mi juz nie przeszkadza. Zreszta ja juz mam codziennie "niedzielę", odkąd córka wyjechała. W soboty robię razem z mężem zakupy (odkąd jezdzi ze mna na zakupy, nie słyszę uwag,że za dużo wydaję)przed południem, a potem każde robi to na co ma ochotę- razem lub osobno.
    Miłego, :)

    OdpowiedzUsuń
  16. Eluśku, jeżeli chcę, by pies zmienił trasę, to muszę go zwyczajnie przenieść, bo inaczej sie nie ruszy, a mam kłopoty ze schylaniem sie i dzwiganiem (wciąż te korzonki).Rzadko mi się zdarza wchodzenie na "kościelną" ścieżkę gdy ci uduchowieni ludzie stamtąd wychodzą.Tym razem jakies wspaniałe zapachy zaciągnęły psa na tamta trasę, a ja, ponieważ chodzę notorycznie bez zegarka, nie zorientowałam się,że to "niedobra godzina".Trudno nie słyszeć co te babki ględzą, gdy stoją tuż obok- ja mam niedosłuch tylko w jednym uchu, a one cichutko to nie mówiły.
    Miłego, :)

    OdpowiedzUsuń
  17. Uwielbiam weekendy ale niedziela jest już mniej sympatyczna od soboty. Świadomość, że jutro muszę iść do pracy jest dominująca. Bez względu co robię w weekend czy leżę przed telewizorem czy też aktywnie go spędzam, muszę mieć chwilę żeby naładować akumulatory, tak po prostu dla lepszego startu w nowym tygodniu. Co do pań kościelnych i samej instytucji kościoła, nie wypowiem się bo sam chcę o tym napisać a temat jest rzeka bez końca. Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  18. Masz rację Czarny Ptaku, to temat rzeka. Czekam więc na ten Twój post,
    miłego:)

    OdpowiedzUsuń