środa, 4 września 2013

Świeta Celina- cz.VIII

Minęły chyba ze dwa miesiące gdy znów do mnie zadzwoniła Celina. Znów było to spotkanie
"teraz -zaraz", czyli zamiast do domu  musiałam iść na spotkanie z Celiną.
Marek poprzedniego dnia wrócił do domu wyraznie "pod wpływem" procentów.
Nie awanturował się, właściwie cały czas milczał, szybko zniknął w sypialni i na tym się
dzień zakończył. Tego dnia rano wybrał się  tylko do lekarza, a Celina ewakuowała się z domu
do pracy w czasie jego nieobecności. A teraz, nie wiedząc co ma robić, postanowiła się
poradzić mnie.Wierzcie mi, nie  byłam z tego powodu szczęśliwa i choć mi było jej żal,
to uderzyłam nieco poniżej pasa mówiąc, że przecież widziały gały co brały.
A jeśli już była na tyle głupia, że wiedząc o jego nałogu wyszła za niego, to powinna była
się do tego przygotować, mieć opracowaną całą strategię postępowania z nałogowcem.
Zawsze uważałam i nadal uważam, że pomiędzy wielką dobrocią a głupotą jest bardzo
cienka linia i  bardzo łatwo ją przekroczyć.
Często kierowani "dobrym sercem" pomagamy komuś, kto na to zupełnie nie zasługuje a tylko
nas wykorzystuje.
Ja naprawdę nie wiedziałam, co  ona ma w tym przypadku zrobić - bo ja z całą pewnością
nie związałabym się z kimś, o kim wiedziałabym, że pije.
Na  jej pytanie "co teraz mam zrobić" odpowiedziałam, że powinna skontaktować się
z najbliższym klubem AA i tam prosić o radę. Podobno mieli tam  różne grupy wsparcia,
spotkania z psychologami i tp. atrakcje.
A gdy Mareczek będzie już trzezwy i całkowicie pełny świadomości, to niech mu powie, że
nie będzie dziecka, jeśli on będzie popijał, nawet tylko trochę.
Nie musi mu robić awantury, ale spokojniutko może przecież mu to powiedzieć. Bo każdy
krzyk jest objawem bezsilności i bezradności. To co się powie cichym głosem, bez histerii,
znacznie większe robi wrażenie i bardziej w umysł delikwenta zapada.
Za dwa dni zatelefonowała do mnie, że ma spotkanie z psychologiem w klubie AA.
Pochwaliłam dziewczynę i przez kilka tygodni był spokój.
Po tych porannych mierzeniach temperatury wyszło Celinie, że ma niewydolność ciałka
żółtego, ale  na szczęście można to było poprawić przyjmując odpowiedni lek. No niestety
lek był drogi i chyba nie zawsze w 100% pomagał. Bo mogło i tak być, że nie tylko "słabe"
ciałko żółte było winowajcą. I znów padło pytanie "co ma zrobić - brać te tabletki czy nie?
Spokojnie wytłumaczyłam dziewczynie, że ja nie znam odpowiedzi na jej pytanie bo:
to nie ja mam chęć na dziecko, to nie ja mam męża alkoholika, a sprawa posiadania lub nie
dziecka jest sprawą  obojga kandydatów na rodziców. To ona i Marek muszą wspólnie
podjąć decyzję czy ona ma się poddać leczeniu czy też nie. Niech się razem nad tym
zastanowią , nie muszą decyzji podejmować natychmiast, ale muszą ją podjąć razem.
Prawdę mówiąc nie bardzo  mogłam pojąć, że w tak prostych w gruncie rzeczy sprawach
Celina ciągle potrzebuje porady. Byłam przyzwyczajona do wielkiej samodzielności działania
i z chwilą wyjścia z domu wszystkie decyzje podejmowałam  sama lub  z mężem.
I bardzo nie lubiłam, gdy ktoś z rodziny udzielał mi tzw. "dobrych rad". Z czasem dotarło
do wszystkich, że jestem taka Zosia-samosia i miałam spokój.
c.d.n.