sobota, 6 grudnia 2008

Coraz blizej swieta, coraz blizej swieta....

Dookoła słyszę narzekania, ze juz zaraz po pierwszym listopada wszystkich ogarnia świąteczny amok. Ci "wszyscy" to oczywiście handlowcy.
Trochę mnie te narzekania bawią, bo gdy byłam małą dziewczynką ( a było to w czasach głębokiego PRL) przygotowania do Świąt zaczynały sie juz w połowie pazdziernika. Do domu "przybywała" skadś cała, surowa szynka wieprzowa i zaczynał sie proces peklowania, który musiał trwac minimum 30 dni. Babcia "polowała" na bakalie, smazyła skorke pomaranczową, a dziadziuś przynosił do domu róznokolorowe papiery glansowane. Wyciągało sie pudła z ozdobami choinkowymi, przeglądaliśmy co sie jeszcze nada w danym roku na choinkę a co trzeba dokupić, względnie zrobić. Nie wiem, skąd dziadziuś czerpał wzory, ale naprawde robiliśmy masę zabawek sami. Był to bardzo miły dla mnie okres bo od małego lubiłam wszelkie prace manualne. Godzinami sklejałam kolorowe łańcuchy, robiłam bałwanki z krepiny, gwiazdki ze słomek, mikołaje z wydmuszek jajek, "złote" orzechy. A potem zabawki wędrowały do pudła i czekały na chwilę, kiedy będą rozwieszone na choince.
Bardzo długo nie mogłam wpaść na to, skad ta choinka się w domu bierze, bo nagle, w poranek wigilijny, na specjalnie do tego przeznaczonym niskim stołku, pojawiała się choinka, juz przystrojona we wszystkie zabawki i bombki i błyszcząca od celofanowych "włosów anielskich". Dla mnie to były jakieś czary- zasypiałam wieczorem- choinki nie było, budziłam sie rano i choinka juz byla. Jakimś dziwnym trafem wieczorem nagle zjawiały sie pod nią prezenty i.. zawsze byly to te zabawki lub ksiązki, o które prosiłam w listach do Mikołaja. Listy zostawiałam pomiędzy oknami, bo kiedyś to byly tzw. okna podwójne, rzecz dziś chyba nieznana.
Gdy juz miałam własną rodzinę starałam sie zachować przynajmniej cześć tych zwyczajów, które wyniosłam z domu. A więc mała pisała listy do Mikolaja, wpierw obrazkowe, potem juz literkami, robiłyśmy razem ozdoby na choinkę, potem razem chodziliśmy ją kupić i razem w trójke ubieraliśmy. I wiecie co, bardzo się ucieszylam, gdy wreszcie nie było klopotu z nabyciem roznych swiecidełek, kolorowych papierów i wcale mi (nawet dziś) nie przeszkadzają te liczne dekoracje choinkowe, których jest naprawde wielki wybor i wiele z nich jest całkiem gustownych.
Popatrzcie w sklepach na buzie dzieciaków, one są zachwycone- podobają im sie i aniolki i bombki i kolorowe łańcuchy. Myślę, ze nadal mozna urządzic dziecku magiczne świeta, tylko trzeba odnależć w sobie to dziecko, którym sie kiedyś było i powielić te wszystkie świateczne zwyczaje, ktore cieszyły nas w dzieciństwie.
I nie zasłaniajcie się komercja - ona nie przeszkadza, często my sami stajemy na przeszkodzie temu, by zrobic magiczne świeta. Bo jesteśmy zmęczeni, bo mamy zimową depresje, bo mamy za soba smutne doświadczenia.
A niedługo moja córka zostanie mamą i tez będzie urządzała dla swego dziecka magiczne świeta.
anabell

8 komentarzy:

  1. Mnie jednak męczy ta komercja. Jeśli komuś ona nie przeszkadza to dobrze. W końcu gusta są różne. Wydaje mi się jednak, że dawne przygotowania o jakich piszesz Anabell miały w sobie coś magii. Komercja jest dla mnie zaprzeczeniem wszelkiej magii i nie potrafię dostrzec w niej nic dobrego. Może już za bardzo wyrosłam z magii świąt i może za ileś tam lat znów odnajdę w sobie dziecko?
    pozdrawiam
    Erinti

    OdpowiedzUsuń
  2. Jesteś Erinti w wieku, w ktorym jakos się nie dostrzega magii świąt, bo juz nie jesteś dzieckiem a jeszcze nie masz komu urządzać magicznych świąt.To jeszcze przed Toba i ta osoba, której bedziesz chciała pokazać magie świat, niekoniecznie musi być malutkim dzieckiem.Teraz pewnie mi nie wierzysz, ale z pewnościa tak będzie.Pozdrawiam cieplutko, anabell

    OdpowiedzUsuń
  3. Nazywamy święta magicznymi. Tylko co to tak naprawdę znaczy?

    OdpowiedzUsuń
  4. Wiesz Jacku, magia nie istnieje, jest tylko to co sobie wyobrazimy.A te "magiczne swieta" to takie, ktore uruchamiaja wyobraznie dziecka, pozwalaja mu uwierzyc, ze marzenia sie spelniaja.Moze magia swiat jest i to, ze musimy pomyslec i o innych, o tym, jakim prezentem im przyjemnosc.
    anabell

    OdpowiedzUsuń
  5. Mnie tylko drażni to, że od Mikołaja, w każdym sklepie i w radiu - zewsząd słychać świateczne melodie, a zaraz po świętach milkną one, choć to najwłaściwsza pora, by nam towarzyszyły. No ale widać takie są reguły handlu.
    A co do magii Świąt. Zawsze były i są dla mnie magiczne. Bo nigdy karp nie smakuje tak jak na wigilijnym stole, nigdy ręce nie drżą przy składaniu życzeń jak podczas łamania się opłatkiem... Magia jest w nas, musimy tylko umieć ją wydobyć.

    OdpowiedzUsuń
  6. Masz rację Effciu, dla mnie magiczne jest to, ze nawet gdy sie czlonkowie rodziny nie lubia, to zawieszaja na ten wieczor animozje i sa razem i nie jest to obłuda.
    Mam nadzieje, ze troszke wypoczęlaś, pozdrawiam serdecznie, anabell

    OdpowiedzUsuń
  7. Witaj Anabell, tak sobie przeczytałam twój tekst i zastanawiam, cownim mnie zastanawia i co obecnie jest nie tak.
    I doszłam do tego,ty opisujesz, cosięsamemu robiło, samemu z siebie. a teraz jesteśmy atakowani i nam sie narzuca zakupy. To jest zupelnie co innego.Tu jest ta różnica, gdy robisz coś z własnej potrzeby a robisz coś pod naciskiem mediów. Media wprost prowadzą nas za rączkę. A naprawdę dorosly cżłowiek tego nie lubi.
    Obecnie różne święta stały sie wręcz jakimiś procedurami, w które człowiek jest wkręcony, czy chce, czy nie.
    Jakis takis pęd sprawia też że nie ma czasu usiąść robić takich uroczych zabawek. Każdy czyms zajęty. Na pewno szkoda, że tak sie dzieje.
    Maria Dora

    OdpowiedzUsuń
  8. Witaj Mario, ja myślę, ze teraz nie tylko w takiej dziedzinie jak świeta brak jest własnej inicjatywy ludzi.Kazdy idzie na "łatwiznę", po co samemu robić, skoro jest gotowe?To nie tylko działanie mediów,to jednak dobrobyt.Kiedyś albo nie było,albo było b.drogie i na choinkowe "deperele" nikt pieniędzy nie chciał wydawać.A ja nadal co roku robie coś własnorecznie na choinkę, bo lubię.

    OdpowiedzUsuń